Naar Finnesterra en ..... dan naar huis
Door: Harry en jose
Blijf op de hoogte en volg Harry en jose
10 Juli 2012 | Nederland, Boskoop
Hallo allemaal
In een kort berichtje hadden we laten weten dat we Santiago hadden bereikt en door gingen naar Finnesterra.
Via de telefoon zijn lange verhalen niet zo gemakkelijk. Dus nu dan nog een laatste stukje over onze reis.We kwamen aan in een zon overgoten Santiago. Dat is toch wel heel erg leuk, de vooruitzichten waren niet best in de loop van de week maar dat viel dus alles mee.Onderweg werden we in gehaald door Harold. De vrouw van Harold( Regina) hadden we al vele malen ontmoet.
Zij reed met het rode busje/camper en hij liep de Camino en hier en daar ontmoeten zij elkaar dan weer op de route. En zo hadden wij haar ook al vele malen ontmoet. De laatste keer had ze verteld dat hij dan ook wel eens met ons kennis wilde maken ,maar toen was hij al weer net de stad uit.
Door dat we ziek waren geweest hadden we ze een paar dagen niet meer gezien.
Zondag ochtend komt iemand ons achterop lopen met een tempo dat we dachten we gaan wel een stap opzij dan kan hij er langs.Harold begint het gesprek met"" Jullie moeten die Nederlanders zijn die mijn vrouw ontmoet hebben, want jullie lopen met karretjes. Inderdaad dat klopte. Harold loopt met ons op. Dat tempo was alleen zo hoog om ons in te halen.We waren bekend door onze karretjes en heel veel mensen waren benieuwd hoe of dat was en of het gemakkelijker was dan een rugzak. Het overgrote deel van onze reis was het inderdaad veel gemakkelijker dan een rugzak en lang niet zo zwaar en warm op de rug.
Maar op het spaanse deel hadden we eigenlijk veel te veel spullen bij ons. Met de vele overnachtings mogelijkheden daar en zeker als hat mooi weer is heb je niet veel nodig.
Als je aan het eind van de middag je kleren even uit speolt kun je ze de volgende dag weer aan en heb je met twee stel kleren en je slaapspullen en wat toilet artikelen voldoende. Maar we hebben ook geen last gehad van de karretjes. Ja, tegen de berg op is het even flink trekken, maar dan zijn rugzakken ook zwaar en eigenlijk was het zo ,hoe moeilijker de weg ,hoe meer je in het moment leeft .Je hebt geen tijd om aan iets anders te denken , let op wat je doet, anders gaat het fout.
We lopen samen met Harold Santiago in. Hij kent het al, het is zijn tweede Camino. Je kunt de kathedraal niet zien van de kant waarop je Santiago binnen komt, verscholen achter grote gebouwen. Dan kom je in het oude deel van de stad en ineens ben je dan op het grote plein voor de kathedraal.
Het is druk in de stad en op het plein.
Vlak voor het plein zien we Jacko al,wij sliepen met hem in de tuin van de pastoor in Frankrijk.Hij liep de Camino del nord en is gisteren aan gekomen.Op het plein krijgen we een warm onthaal van Regina. Tot tranen toe geroerd dat we elkaar ontmoet hebben en samen aankomen.Vele bekenden op het plein een heel warm onthaal !!!!
Blij voor en met elkaar dat we het gehaald hebben... Santiago!
En zoals jullie gezien hebben er ondersteboven van.
Zwager Jan belt ons en zegt dat hij ons ziet, met onze karretjes goed te herkennen op het plein, via een site op internet. Hij had het te laat ontdekt om het nog aan anderen door te geven.
Bagage wegbrengen want dat mag niet mee de kerk in en nog wat ont moetingen en dan zijn we toch nog te laat in de kerk. Het is er heel vol ,we staan achter in en de mensen lopen in en uit en rond door de kerk. Wij pakken het niet hier in de kathedraal. Als of er letterlijk en figuurlijk niet onze taal wordt gesproken. Vol-Ledig. We gaan weer naar het plein ,daar voelt het beter.We hebben het er buiten over en dan maakt een jongeman de opmerking "dan zal dit niet jullie eindpunt zijn""Dat is de spijker op z'n kop. We willen naar Finnesterra een eindpunt in de natuur.
Later op het plein ,horen we gezang.
In de galerij tegenover de kathedraal staan 6 Ierse mannen akapela te zingen, Schotse en Ierse liederen.
Geweldig!!!!! Flarden van teksten die ik opvang gaan over thuis komen en thuis zijn en de krachten in de natuur. Dat kun je voelen, dat raakt je diep van binnen.De groep toeschouwers wordt steeds groter en ze krijgen een geweldig aplaus en de vraag om meer .De Galicische muziek lijkt veel op Schotse en Ierse muziek.
Ze gebruiken ook een soort doedelzak.
Dan wordt het tijd om een plekje te zoeken voor de nacht, we kiezen voor de stadscamping.
We krijgen een lift van Harold en Regina die willen ook naar de Camping.Op de camping bijna alleen Nederlanders die op de fiets naar Santiago zijn gekomen.
's Avonds speelt Spanje om de europacup, heel druk in de kantine van de camping, maar in het restaurant zitten we maar met z'n vieren.
We konden wel horen hoe dat ging.
Maandag zijn we nog een dag in Santiago gebleven. Op ons gemak er lekker rond gewandeld en gekeken en nog weer een heleboel mensen gezien die ofwel zondag of maandag aangekomen waren.Gaande weg werden de contacten gelegd en samen heb je veel beleefd, zijn ze deel geworden van onze weg en je weet zeker de meesten zul je nooit meer zien. Sommigen gaan morgen al naar huis anderen blijven nog wat en enkelemn gaan door naar Finnesterra.
Wij gingen dinsdag weer op pad. Lekker om weer door te gaan . In 3 etappe's willen we naar Finnesterra. Dat is goed te doen zo'n 30 km per dag. We maken een andere verdeling dan het boekje om donderdag op tijd in Finnesterra te zijn. De afspraak is dat we daar opgehaald zullen worden door Gijs ( onze zoon) en zwager Jan.
Het weer is goed om te wandelen maar niet echt zonnig en het traject is mooi en afwisselend.Dus nog weer echt genieten.Aan het eind van de eerste dag hebben we om te slapen nog weer een gemeente auberge. Dat is weer lekker inproviseren, samen met een duits meisje Lena. Die het wel heel prettig vind dat ze niet alleen daar is.Met wat we samen hebben ,hebben we ook nog lekker gegeten. Later op de avond komen er nog twee spaanse dames op de fiets.Drijfnat komen ze aan, het was inmiddels gaan regenen ,maar in de vorige plaats was alles vol dus ze moesten wel door.Woensdag is het wisselvallig weer. Regenjas aan en dan weer uit want koud is het niet. Een lange etappe want het is of 20 of 40 dus dan wordt het 40. Een prachtige wandeling door een heuvelchtig laandschap. Op dit stuk van de weg is ook een groep leerlingen van een school aan de wandel, van ongeveer 16/18 jaar. Een van hen zit in een rolstoel en is lichamelijk zwaar gehandicapt. Zijn klasgenoten nemen hem om de beurt op de rug of op de schouder als het traject te lastig is met de rolstoel.We hebben veel gezien op onze weg ,maar dit was toch wel het toppunt van solidariteit wat deze jongens presteerden.Petje af!
Aan het einde van deze dag zien we voor het eerst de zee ,een baai , waar heel in de verte dan ook Finnesterra moet liggen.
Onze laatste auberge is een vrij nieuw modern onderkomen . De gastheer is vriendelijk en behulpzaam.Plaats genoeg , we zijn er maar met 4 personen.Als we sóchtens vertrekken wil de eigenaar nog even een foto van ons met onze karretjes, de hoeveelste foto zou dat zijn? Onze laatste wandeldag nog 17 km te gaan ,kunnen we vroeg in de middag aankomen.We tellen de km. af op de palen met de schelpmarkeringen.
Als we koffiepauze houden kunnen we het eindpunt ,met de mast en de vuurtoren al zien,maar dan ben je er nog niet.Mooie uitzichten op de zee en op de haven van Finnesterra.
En dan zijn we in het plaatsje Finnesterra, er helemaal doorheen en aan de andere kant verder naar de punt.
Om halftwee zijn we op het eindpunt.
Een rotspunt hoog boven de zee met prachtig uitzicht. We zijn er!!!
Einde van onze wandelweg!!!
Wat is het mooi geweest!
Omdit samen te doen!
We berichten Gijs en Jan dat wij op het eindpunt zijn. Zij denken om 5 uur in Finnesterra te zijn.Hebben wij nog even tijd om het door te laten dringen dat het nu afgelopen is, wat rond te neusen en het certificaat van Finesterra te halen.
Om goed vijf uur ontmoeten we Gijs en Jan in de haven bij het grote anker.
Wat fijn om hen weer te zien na drie en een halve maand.
We zoeken een hotel, nemen een lekkere douche en gaan dan lekker eten in een vis restaurant. Kunnen we heerlijk bij praten over hun reis en onze wandeling.
Na het eten gaan we op aanwijzing van de serveerster nog even naar het strand . Daar hebben we de schelpen voor het oprapen. Schelpen van het strand van het "het einde van de wereld".
Vrijdag maken we met elkaar nog een wandeling over het schiereiland.Gijs en Jan konden wel wat beweging gebruiken na die lange autorit en wij moeten toch afkicken. Het loopt niet helemaal zoals we het bedacht hadden maar het was een mooie tocht.
Om 3 uur zijn we weer terug in Finnesterra en gaan dan samen nog even naar de rotspunt.Nu dan gaan we het ook afsluiten zoals ze dat vroeger ook deden,met het verbranden van je versleten kleren en schoenen.Wij hebben het bij onze versleten sokken gehouden. Het was nog een hele kunst om ze te laten branden.
Maar dan is het ook echt heel definitief afgelopen!
Nog even genieten van het uitzicht en dan naar huis.
We gaan die avond nog een flink stuk rijden en dan hebben we de zaterdag en de zondag nog om naar huis te gaan.
We genieten van de terug reis en dan merken we hoelang de weg eigenlijk wel is. We nemen niet helemaal de route zoals we gelopen zijn, in Spanje kiezen we de route langs de kust en in Frankrijk passen we de route aan om 2 leuke stops te maken.
Zondagavond om ongeveer half negen zijn we weer in Boskoop.Bij de brug van Boskoop stappen we uit de auto en gaan de laatste kilometer lopend naar huis.Nee niet met de kar want die was uit elkaar gehaald. Even de benen strekken was heerlijk na die lange rit en het was ook leuk om lopend weer thuis te komen.
Daar wachte ons een warm onthaal door
kinderen familie en buren.
WE ZIJN WEER THUIS!!!
HET WAS GEWELDIG !!!!
Groetjes en veel liefs
Harry en Josë
In een kort berichtje hadden we laten weten dat we Santiago hadden bereikt en door gingen naar Finnesterra.
Via de telefoon zijn lange verhalen niet zo gemakkelijk. Dus nu dan nog een laatste stukje over onze reis.We kwamen aan in een zon overgoten Santiago. Dat is toch wel heel erg leuk, de vooruitzichten waren niet best in de loop van de week maar dat viel dus alles mee.Onderweg werden we in gehaald door Harold. De vrouw van Harold( Regina) hadden we al vele malen ontmoet.
Zij reed met het rode busje/camper en hij liep de Camino en hier en daar ontmoeten zij elkaar dan weer op de route. En zo hadden wij haar ook al vele malen ontmoet. De laatste keer had ze verteld dat hij dan ook wel eens met ons kennis wilde maken ,maar toen was hij al weer net de stad uit.
Door dat we ziek waren geweest hadden we ze een paar dagen niet meer gezien.
Zondag ochtend komt iemand ons achterop lopen met een tempo dat we dachten we gaan wel een stap opzij dan kan hij er langs.Harold begint het gesprek met"" Jullie moeten die Nederlanders zijn die mijn vrouw ontmoet hebben, want jullie lopen met karretjes. Inderdaad dat klopte. Harold loopt met ons op. Dat tempo was alleen zo hoog om ons in te halen.We waren bekend door onze karretjes en heel veel mensen waren benieuwd hoe of dat was en of het gemakkelijker was dan een rugzak. Het overgrote deel van onze reis was het inderdaad veel gemakkelijker dan een rugzak en lang niet zo zwaar en warm op de rug.
Maar op het spaanse deel hadden we eigenlijk veel te veel spullen bij ons. Met de vele overnachtings mogelijkheden daar en zeker als hat mooi weer is heb je niet veel nodig.
Als je aan het eind van de middag je kleren even uit speolt kun je ze de volgende dag weer aan en heb je met twee stel kleren en je slaapspullen en wat toilet artikelen voldoende. Maar we hebben ook geen last gehad van de karretjes. Ja, tegen de berg op is het even flink trekken, maar dan zijn rugzakken ook zwaar en eigenlijk was het zo ,hoe moeilijker de weg ,hoe meer je in het moment leeft .Je hebt geen tijd om aan iets anders te denken , let op wat je doet, anders gaat het fout.
We lopen samen met Harold Santiago in. Hij kent het al, het is zijn tweede Camino. Je kunt de kathedraal niet zien van de kant waarop je Santiago binnen komt, verscholen achter grote gebouwen. Dan kom je in het oude deel van de stad en ineens ben je dan op het grote plein voor de kathedraal.
Het is druk in de stad en op het plein.
Vlak voor het plein zien we Jacko al,wij sliepen met hem in de tuin van de pastoor in Frankrijk.Hij liep de Camino del nord en is gisteren aan gekomen.Op het plein krijgen we een warm onthaal van Regina. Tot tranen toe geroerd dat we elkaar ontmoet hebben en samen aankomen.Vele bekenden op het plein een heel warm onthaal !!!!
Blij voor en met elkaar dat we het gehaald hebben... Santiago!
En zoals jullie gezien hebben er ondersteboven van.
Zwager Jan belt ons en zegt dat hij ons ziet, met onze karretjes goed te herkennen op het plein, via een site op internet. Hij had het te laat ontdekt om het nog aan anderen door te geven.
Bagage wegbrengen want dat mag niet mee de kerk in en nog wat ont moetingen en dan zijn we toch nog te laat in de kerk. Het is er heel vol ,we staan achter in en de mensen lopen in en uit en rond door de kerk. Wij pakken het niet hier in de kathedraal. Als of er letterlijk en figuurlijk niet onze taal wordt gesproken. Vol-Ledig. We gaan weer naar het plein ,daar voelt het beter.We hebben het er buiten over en dan maakt een jongeman de opmerking "dan zal dit niet jullie eindpunt zijn""Dat is de spijker op z'n kop. We willen naar Finnesterra een eindpunt in de natuur.
Later op het plein ,horen we gezang.
In de galerij tegenover de kathedraal staan 6 Ierse mannen akapela te zingen, Schotse en Ierse liederen.
Geweldig!!!!! Flarden van teksten die ik opvang gaan over thuis komen en thuis zijn en de krachten in de natuur. Dat kun je voelen, dat raakt je diep van binnen.De groep toeschouwers wordt steeds groter en ze krijgen een geweldig aplaus en de vraag om meer .De Galicische muziek lijkt veel op Schotse en Ierse muziek.
Ze gebruiken ook een soort doedelzak.
Dan wordt het tijd om een plekje te zoeken voor de nacht, we kiezen voor de stadscamping.
We krijgen een lift van Harold en Regina die willen ook naar de Camping.Op de camping bijna alleen Nederlanders die op de fiets naar Santiago zijn gekomen.
's Avonds speelt Spanje om de europacup, heel druk in de kantine van de camping, maar in het restaurant zitten we maar met z'n vieren.
We konden wel horen hoe dat ging.
Maandag zijn we nog een dag in Santiago gebleven. Op ons gemak er lekker rond gewandeld en gekeken en nog weer een heleboel mensen gezien die ofwel zondag of maandag aangekomen waren.Gaande weg werden de contacten gelegd en samen heb je veel beleefd, zijn ze deel geworden van onze weg en je weet zeker de meesten zul je nooit meer zien. Sommigen gaan morgen al naar huis anderen blijven nog wat en enkelemn gaan door naar Finnesterra.
Wij gingen dinsdag weer op pad. Lekker om weer door te gaan . In 3 etappe's willen we naar Finnesterra. Dat is goed te doen zo'n 30 km per dag. We maken een andere verdeling dan het boekje om donderdag op tijd in Finnesterra te zijn. De afspraak is dat we daar opgehaald zullen worden door Gijs ( onze zoon) en zwager Jan.
Het weer is goed om te wandelen maar niet echt zonnig en het traject is mooi en afwisselend.Dus nog weer echt genieten.Aan het eind van de eerste dag hebben we om te slapen nog weer een gemeente auberge. Dat is weer lekker inproviseren, samen met een duits meisje Lena. Die het wel heel prettig vind dat ze niet alleen daar is.Met wat we samen hebben ,hebben we ook nog lekker gegeten. Later op de avond komen er nog twee spaanse dames op de fiets.Drijfnat komen ze aan, het was inmiddels gaan regenen ,maar in de vorige plaats was alles vol dus ze moesten wel door.Woensdag is het wisselvallig weer. Regenjas aan en dan weer uit want koud is het niet. Een lange etappe want het is of 20 of 40 dus dan wordt het 40. Een prachtige wandeling door een heuvelchtig laandschap. Op dit stuk van de weg is ook een groep leerlingen van een school aan de wandel, van ongeveer 16/18 jaar. Een van hen zit in een rolstoel en is lichamelijk zwaar gehandicapt. Zijn klasgenoten nemen hem om de beurt op de rug of op de schouder als het traject te lastig is met de rolstoel.We hebben veel gezien op onze weg ,maar dit was toch wel het toppunt van solidariteit wat deze jongens presteerden.Petje af!
Aan het einde van deze dag zien we voor het eerst de zee ,een baai , waar heel in de verte dan ook Finnesterra moet liggen.
Onze laatste auberge is een vrij nieuw modern onderkomen . De gastheer is vriendelijk en behulpzaam.Plaats genoeg , we zijn er maar met 4 personen.Als we sóchtens vertrekken wil de eigenaar nog even een foto van ons met onze karretjes, de hoeveelste foto zou dat zijn? Onze laatste wandeldag nog 17 km te gaan ,kunnen we vroeg in de middag aankomen.We tellen de km. af op de palen met de schelpmarkeringen.
Als we koffiepauze houden kunnen we het eindpunt ,met de mast en de vuurtoren al zien,maar dan ben je er nog niet.Mooie uitzichten op de zee en op de haven van Finnesterra.
En dan zijn we in het plaatsje Finnesterra, er helemaal doorheen en aan de andere kant verder naar de punt.
Om halftwee zijn we op het eindpunt.
Een rotspunt hoog boven de zee met prachtig uitzicht. We zijn er!!!
Einde van onze wandelweg!!!
Wat is het mooi geweest!
Omdit samen te doen!
We berichten Gijs en Jan dat wij op het eindpunt zijn. Zij denken om 5 uur in Finnesterra te zijn.Hebben wij nog even tijd om het door te laten dringen dat het nu afgelopen is, wat rond te neusen en het certificaat van Finesterra te halen.
Om goed vijf uur ontmoeten we Gijs en Jan in de haven bij het grote anker.
Wat fijn om hen weer te zien na drie en een halve maand.
We zoeken een hotel, nemen een lekkere douche en gaan dan lekker eten in een vis restaurant. Kunnen we heerlijk bij praten over hun reis en onze wandeling.
Na het eten gaan we op aanwijzing van de serveerster nog even naar het strand . Daar hebben we de schelpen voor het oprapen. Schelpen van het strand van het "het einde van de wereld".
Vrijdag maken we met elkaar nog een wandeling over het schiereiland.Gijs en Jan konden wel wat beweging gebruiken na die lange autorit en wij moeten toch afkicken. Het loopt niet helemaal zoals we het bedacht hadden maar het was een mooie tocht.
Om 3 uur zijn we weer terug in Finnesterra en gaan dan samen nog even naar de rotspunt.Nu dan gaan we het ook afsluiten zoals ze dat vroeger ook deden,met het verbranden van je versleten kleren en schoenen.Wij hebben het bij onze versleten sokken gehouden. Het was nog een hele kunst om ze te laten branden.
Maar dan is het ook echt heel definitief afgelopen!
Nog even genieten van het uitzicht en dan naar huis.
We gaan die avond nog een flink stuk rijden en dan hebben we de zaterdag en de zondag nog om naar huis te gaan.
We genieten van de terug reis en dan merken we hoelang de weg eigenlijk wel is. We nemen niet helemaal de route zoals we gelopen zijn, in Spanje kiezen we de route langs de kust en in Frankrijk passen we de route aan om 2 leuke stops te maken.
Zondagavond om ongeveer half negen zijn we weer in Boskoop.Bij de brug van Boskoop stappen we uit de auto en gaan de laatste kilometer lopend naar huis.Nee niet met de kar want die was uit elkaar gehaald. Even de benen strekken was heerlijk na die lange rit en het was ook leuk om lopend weer thuis te komen.
Daar wachte ons een warm onthaal door
kinderen familie en buren.
WE ZIJN WEER THUIS!!!
HET WAS GEWELDIG !!!!
Groetjes en veel liefs
Harry en Josë
-
10 Juli 2012 - 22:05
Teuny:
Toch onverwacht nog een geweldige toegift.
Heel erg hartelijk dank (nogmaals) voor jullie geweldige verhalen.
Morgen ga ik jullie laatste stuk bestuderen.
Julie weten/wisten duidelijk niet van ophouden.
Hartelijke groet'
Teuny -
10 Juli 2012 - 22:05
Teuny:
Toch onverwacht nog een geweldige toegift.
Heel erg hartelijk dank (nogmaals) voor jullie geweldige verhalen.
Morgen ga ik jullie laatste stuk bestuderen.
Julie weten/wisten duidelijk niet van ophouden.
Hartelijke groet'
Teuny -
10 Juli 2012 - 22:06
Esther En Lies Jan:
Geweldig als wij hadden geweten van jullie thuiskomst hadden wij daar zeker gestaan.
Ik moet nu afkikken want was "verslaafd" aan jullie verslag.
Gr.Esther -
11 Juli 2012 - 02:03
Anton Rijkers:
Welkom thuis en tot ziens bij de NOM. -
11 Juli 2012 - 05:55
Ronald En Marion:
Geweldig om jullie verslagen te lezen.
Fijn dat jullie zo genoten hebben.
Nu afkicken en wellicht voorzichtig denken over misschien een volgende tocht?
Gr. Ronald en Marion -
11 Juli 2012 - 13:27
Aad En Mirjam :
Kanjers zijn jullie! -
11 Juli 2012 - 20:02
Anneke:
Beste José en Harry.welkom thuis hoor!!! wat een prestatie,en ik vond het heel erg leuk om jullie te volgen ,en 3 en een halve maand is best een hele tijd,dan geniet je ook weer van THUIS komen.hartelijke groeten Anneke -
12 Juli 2012 - 13:50
Alfons Kroese:
WELKOM THUIS, mijn complimenten
Kwam gisteravond -wel per vliegtuig -vanuit Brazilië. Dat noemen ze luxe-reizen. Ben benieuwd naar de komende bijbelgroep, we zullen luisteren.
Krijg maar geen heimwee, Alfons -
13 Juli 2012 - 09:26
Lizette:
En dat was het dan, heel uniek heel bijzonder.
Maar nu genieten Van het thuis zijn.
Kom lekker bij en tot gauw. groetjes Aad en Lizette.
P.S. jullie verhalen waren bijzonder leuk om te lezen. -
13 Juli 2012 - 13:21
Tante Marie:
Ik zie net bij Igna op de computer de foto s van jullie lange voetreis. Zal een bijzondere ervaring geweest zijn!
Welkom thuis en hartelijke groeten. -
15 Juli 2012 - 08:39
Bertha En Gijs.:
Nu pas het laatste stuk gelezen, maar het was fantastisch om steeds jullie reisverslag te lezen.
Geniet nu maar van de dingen thuis en de (klein)kinderen. liefs van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
